ali kınık - olmadı

söz verdim kendime unutmak için,
bambaşka bir hayat kurdum olmadı.
o sessiz vedanın, o garip göçün,
sebebini hayra yordum olmadı.

dedim olsun, buda dünya halları,
Tanrı ayrılıkla sınar kulları,
ellerinle diktiğin o gülleri,
kendi ellerimle kırdım olmadı.

niye ömrüm geri dönmez eskiye,
niye bu delilik bu boşluk niye,
meydan uslandırır yiğidi diye,
beladan belaya girdim olmadı.

akşam 11'de yatmayı denedim,
sazımı kırıp atmayı denedim,
köprüde balık tutmayı denedim,
başıma ne işler sardım olmadı.

sanki ensemde bir zehirli bıçak,
bir maziden böyle kaçılır ancak,
ne varsa hediyen tespih oyuncak,
çöpe attım, yaktım, kırdım olmadı.

ayşedeki resmine hiç bakmadım,
o kokulu mumlardan da yakmadım,
gözlerini düşlerime sokmadım,
herşeyinden uzak durdum olmadı.

bir boşlukta günümü gün eğledim,
seni bir maziye sürgün eğledim,
3 sene kendime yalan söyledim,
işi gamsızlığa vurdum olmadı.

gördüm insan ölür susuz ekmeksiz,
ama gördüm insan yaşar yüreksiz,
dedim herşey yalan, herşey gereksiz,
namluya bir kurşun sürdüm olmadı.

Ali kınık