dönersin diye

Dönersin diye
Seni umutlarıma ekledim,
Belki dönersin diye.
Seni gecelere yazdım.
Belki dönersin diye.
Seni kaldırımlara yazdım,
Okursun diye.
Aşkımı dağlara yazdım,
Belki görürsün diye.
Gecelerim, gündüzlerim seninle dolu,
Bütün hayallerimde sen varsın.
Sen varsın yalnızlığımda,
Kadehimde sen varsın, yalnız sen.
Gelirsin diye bekliyorum,
Pencerem, kapım açık,
Belki girersin diye.
Kalbim yalnız sana açık, yalnız sana.
Yollarını gözlüyorum,
Belki yolumdan geçersin diye.
Geçipte yüzeüme birkez olsun, gülersin diye.
Bir umut işte!
Elimdeki resmin tek avuntum.
O da yetmiyor ama, ne yapayım.
Elimde değil seviyorum seni çıldırasıya,
Ve haykırıyorum denizlere, dağlara, çöllere,
Duysunlar sesimi diye.
Onlar sesimi duyuyorlarda, sen neden duymuyorsun feryadımı?
Şimdi bomboş bu sokaklar.
Tıpkı kalbim gibi.
Uyku yok, gülmek yok, ve sensiz yaşamak yok.
Gelirsin diye bekliyorum işte.
Hani olur ya!
Çıkıpta gelirsin, bana sarılırsın diye.
Gözümü sokaklardan ayırmıyorum be gülüm,
Diyorsun ki beni unut,
Unutmak kolay olsaydı.
İçimdeki bu hasretin, ağlatmazdı beni her gece böyle.
Hatıralar almazdı canımı.
Bilseydim senin aşkının ölümden beter olduğunu,
Seni sevmeden ölürdüm.
Şimdi sana gel desem,
Duyar mısın sesimi?
Ya da sesimi duysan gelir misin?
Gel, gelme, fark etmez artık.
Giderken ardında mezarsız bir ölü bıraktın.
Yok, yok pencerem, kalbim sana açık.
Aldırma sitemli sözlerime.
Hasretten, yalnızlıktan ya da sensizlikten.
Bütün isyanım,
Dağlar, denizler, çöller, kuşlar, duyun bu isyanımı.
Sende duy vefasız sevgilim.
duy ki içimdeki bu hasret ateşi sönsün.
İkimizi yakmadan,
Hatıralar bize yakmadan.
Gel artık.
Çiçekler solmadan,
Leylekler yuvadan uçmadan.
Bu canımı AZRAİL almadan.
Gel artık.
Gel, gel.

sadık