TÜRKİYE'NİN LİNÇ GİRİŞİMİ

Tanıl Bora’nın ‘Türkiye’nin Linç Girişimi’ adlı kitabı Türkiye’de her daim güncel olan bir konuyu, linççiliği ele alıyor. Türkiye tarihinde pek çok örneği bulunan, bugün de gayet olağan bir şekilde sürüp giden linçler silsilesi, ülkede sürekli bir linç “rejimi”nin var olduğunu düşündürüyor. Hepsinin bahanesi ya da hedef aldığı kesimler, isimler birbirine benziyor. Bunlar eskiden azınlıklar, daha yakın zamanda Aleviler, komünistler olurdu; şimdilerde linç, Kürtlere yöneliyor. Linçleri besleyen tarih anlatısı, “millî” eğitimden itibaren resmî ağızlarca yaygınlaştırılan düşmanca ırkçı-etnisist söylemler barındırıyor. Yaşanan linç girişimlerine bunların izdüşümleri olarak da bakmalı.

Tanıl Bora, Türkiye’nin Linç Rejimi’nde, bahanesi ve meşrulaştırma mekanizmaları hep hazır tutulan linç eylemlerinin analizini sunuyor. Nazi Almanya’sı ile halimizi karşılaştırarak... TV dizilerinin bu işteki rolüne işaret ederek... Son yıllardaki linç girişimlerinin inanılması zor dökümünü sunarak... “Linç, en aşikar medeniyet kaybıdır. Linçin sıradanlaştığı, kolektif bir utanç yaratmadığı, infial uyandırmadığı bir toplum, toplum olma vasfını yitirir” sözlerinin altını çizerek...

„Türkiye’de linç girişimleri, kendine özgü bir rutine oturmuş durumda. En çok Kürtleri, zaman zaman solcuları, bir de eşcinselleri ve ‘Sapkın’ sayılan başka cinsiyet gruplarını hedef alıyor“. (Kitaptan) Tanıl Bora’nın basım yılı 2008 olan ama maalesef güncelliğini hiç yitirmeyen kitabı ‘Türkiye’nin Linç Rejimi’, Birikim Yayınları etiketiyle kitapçılarda.

İSTANBUL