her şey düşüncede biçimleniyor

amerika birleşik devletlerinde genç bir adam iş bulmak için çalmadık kapı bırakmaz ama bir türlü başarılı olamaz. bir süre işsiz güçsüz dolaşır ve bu sırada ünlü, zengin henry ford'un iyilik severliğini duyup şansını bir de bu kapıda denemek ister. ford'un sekreteri dört ay sonraya randevu verir. genç adam çok sevinçlidir, koskoca henry ford ile görüşecek ve kendisinden iş isteyecektir. zor koşullarda da olsa dört ay geçer ve kahramanımız iş görüşmesine gider. bürodan içeri girdiği anda sekreter telaşla seslenir: mr. ford dışarı çıkıyor sizde onunla gideceksiniz,. adam ford'un peşine takılır. ford makam arabasına biner adamda peşinden gider. yol boyu birkaç fabrikaya ve giyim mağzasına uğrarlar. ford bu fabrikaların genel müdürleriyle, sahipleriyle görüşürken adamda yanındadır. tekrar arabaya binipte yalnız kaldıkları bir anda adam dayanamayıp sorar: sayın ford, sizden bir iş talep etmiştim. acaba bana uygun... adam sözünü bitirmeden ford: yaaa demek öyle, der ve arabayı durdurup adamı indirir. genç adam şaşkındır, neler olup bittiğini bir türlü kavrayamaz. üstelik şehirden bir hayli uzaktadır ve cebinde de metelik yoktur. düşüne düşüne şehre doğru yürümeye başlar. ford'un ona bir ders vermek istediğini düşünür ve sonunda da anlar. ilk girdikleri büyük mağzanın sahibiyle görüşmek üzere gider. mağza sorumluları sanki yanında ford varmış gibi genç adamı saygıyla karşılarlar. genç adam mağza müdürüne derki: ürünlerinizi pazarlamak istiyorum, lütfen şartlarınızı bana bildirir misiniz. mağza müdürü: aman efendim, şartları siz belirleyin. istediğinizi alın, ödeme planınızıda bize bildirin. peşin vermenize bile gerek yok. genç adam o hızla ford ile gittikleri diğer mağza ve fabrikalarıda ziyaret edip iş bağlantılarını kurar. aradan beş yıl geçer, adam işini iyice büyütür ve çok zengin olur. bir gün teşekkür etmek üzere ford'u ziyarete gider. ford derki: aynı yerde arabamdan indirdiğim ne ilk, ne de son kişisiniz. ama ne demek istediğimi bir tek siz anladınız. sizi o günden beri hayranlıkla takip ediyorum, kutlarım. genç adam gerçektende ford'un kendisine vermek istedği mesajı almıştı. şayet arabadan indikten sonra şansına lanet okuyup bunun üzerinde kafa yormayıp geçseydi o da başarısızlar kervanına katılmış olacaktı. ama düşündü, bu olumsuz olayı kendi lehine çevirmeyi başardı.
yaşamımıda hepimizin yapması gerekende budur zaten. olumsuz diye düşündüğümüz olaylardan nasıl olumlu sonuca ulaşabiliriz diye düşünmeliyiz. koşulları zorlamalıyız. düşüncelerimiz, tecrübelerimiz, gönlümüz bizi iyiliklere götürecektir.
sabah uyandığımız andan başlayarak, gece uyuyuncaya dek yaptığımız en çok şeylerden biri düşünmektir. kahvaltıda ne yesem diye düşünürüz. iş, siyase, spor düşünüürüz. çoğu zaman bu düşüncelerimizi eyleme dönüştürürüz. bazen hata yaparız, bazen de kazançlı çıkarız. düşünmek aklımızın bir yol açma ve yol bulma faaliyetidir. düşünerek bilgileri bütün boyutlarıyla görme olanağına kavuşuruz. düşüncelerimizden sorumluyuz.
düşüncenin rafine edilmiş, güçlendirilmiş ve soyutlandırılmış olanına duygu diyoruz. her duyguysa binlerce düşünce kaynaklık eder.
özetle, insan nasıl düşünürse öyledir. eylem, düşüncelerin tomurcuklanması; neşe ve kederde düşüncenin meyvesidir. insan böylece kendi eseri olan acı ve tatlı meyvelerle yaşar. kendini geliştirir ya da yıkar. aslında hiçbir şey iyi ya da kötü değildir. her şey bizim onlar hakkında ne düşündüğümüze bağlıdır. işte bir örnek. yedi ya da sekiz yaşındaydım. ormanda yaralı bulduğu yaralı bulduğu bir geyiği evine götüren ve ona sağlığına kavuşturuncaya kadar bakan çocuklarla ilgili bir televizyon programı izlemiştim. yaralı geyik, çocuğun ona olan ilgisiyle ve sıcak sevgisiyle kısa zamanda iyileşti. bu süre içinde çocukla geyik arasında bir sevgi bağı oluştu. geyik, tamamen iyileşip, ormana dönme vakti geldiğinde çocuğu terkedemedi. her gün onu ziyarete geliyor, onunla olan sevgi bağını hep canlı tutmak istiyordu. o programı izlerken, kendi yaşamımda da bu tip karşılıklı yoğun sevgiye yoğun bir gereksinim duydum. televizyondaki çocuğun yaptığını bende yapmak istedim. ancak yaşadığım kentte bir geyik bulma olanağım yoktu. bir sürü kuş vardı fakat, onlarda yaralı değildi. aklıma müthiş bir fikir geldi, kuşlardan birini oyuncak silahımla yaralayabilir ve onu eve getirip tedavi edebilirdim. ona sunacağım sevgi dolu bakım nedeniylede benim sadık dostum, vazgeçilmez arkadaşım olacaktı. silahımı aldım, arka bahçeye çıktım ve bir ağacın altına pusuya yattım. bir kuş gelip yakın dallardan birine kondu. hemen silahımı doğrulttum. nişan aldım ve tetiğe bastım. önce havalanmak istedi ama başaramayıp yere düştü. başarmıştım, düşüncelerim gerçekleşmişti. hemen kuşun yanına gittim, elime aldım ve kuşun öldüğünü anladım. onu kanadından vuruyum derken kalbinden vurmuştum. şok, panik, üzüntü karmakarışık duygular içindeydim. senaryonun bu denli dramatik olacağını hiç düşünememiştim.
düşünmek insanın aklını kullanarak bir taraftan ruhunun terbiye edilmesi bir taraftanda yeni bilgilere doğru uzanmasıdır. düşünmekk, insana insan olduğunu anımsatan bir güzelliktir. doğru düşünmek ibadet olarak kabul edilen bir güzelliktir. yaratıcı düşünmek ise hepsinin üstündedir. unutmayalımki telefon, ampul, otomobil yaratıcı düşünen insanlar sayesinde bulundu. bu konuyu güzel bir sözle kapatalım; eğer siz niwton'sanız kafanıza düşen elma tesadüf değildir.